n afrikaans leven
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jan Willem
13 April 2008 | Zambia, Lusaka
Tsja, t heeft even geduurd maar ik heb weer wat geschreven. Laten we het er maar op houden dat het lang duurde omdat ik ook hard moet werken ;) Heb al een paar keer gelezen dat mensen zich afvroegen of ik tussen wat ik hier meemaak en doe door me wel bezighoud met zonnepanelen.. Nouja het antwoord is dus ja... Of in ieder geval heb ik iets langer gewacht om jullie dat idee te geven ;) Nee, het is wel zo dat ik afgelopen 2 weken vooral veel voorbereiding/kantoorwerk heb gedaan. We hebben zo’n dertig dealers maar er is van veel van hen geen duidelijk of zelfs helemaal geen beeld hoe het gaat. Ook was niet helemaal duidelijk wat wanneer was gedaan en welke afspraken er precies zijn gemaakt. We hebben dus veel informatie van de dealers zelf opgezocht, verwerkt en een soort database opgezet met wat gedaan is en wat nu de “specifieke” plannen zijn per dealer. Zo hebben we bijvoorbeeld een specifieke sales training opgezet en wat reclame en marketingmateriaal gemaakt en geprint. Veel dealers krijgen namelijk een hoop klanten in de winkel maar verkopen betrekkelijk weinig tot soms zelfs helemaal niks. Nu moet ik zeggen dat de mensen in de winkels hier vaak wel erg afwachtend zijn en service is niet iets wat ingebakken zit in de Zambiaanse winkelcultuur. Maar goed, als je mensen in je winkel krijgt die vragen naar solar moet je op zijn minst zo nu en dan ook iets verkopen. Geld speelt hierin een rol maar niet de hoofdrol. Een zonne-energie systeem is gewoon een complex product en heel erg nieuw. Daar moet men dus goed over informeren, zeker omdat er Chinese panelen zijn die de helft goedkoper zijn maar ook na 5 maanden kapot gaan. Gelukkig is dit iets waar wij in kunnen helpen :). Volgende week zaterdag hebben wij bijvoorbeeld voor de dealers uit Lusaka (5) een middag georganiseerd in de dierentuin (daar kunnen wij gratis een ruimte lenen) met een technische training en een sales training en wat koffie enzo. Nu is het nog hopen dat de mensen die gezegd hebben te komen ook daadwerkelijk komen ;)
Ik zei wel dat we hard hebben gewerkt, maar de Zambiaanse cultuur vreet soms ook gewoon echt tijd. Veel tijd gaat in wachten en andere niet efficiënte dingen zitten. Als je midden op de dag ergens een afspraak hebt of je moet iets doen dan duurt het wel even voor je weer verder kan met je andere werkzaamheden. Ik heb afgelopen week bijvoorbeeld eindelijk mijn werkvergunningaanvraag rondgemaakt. De regels daarvoor worden nogal eens aangepast en omdat wij als stichting na veel werk hier nu geregistreerd staan kunnen we een vaste werkvergunning aanvragen. Dit is veel goedkoper dan een tijdelijke werkvergunning, vandaar. Ik dacht 3 weken terug alle formulieren hiervoor al geregeld te hebben maar ik moest toch mijn diploma’s aan kunnen tonen, ondanks dat ik slechts vrijwilligerswerk doe. Mijn vader dus gevraagd al mijn diploma’s op te sturen. Deze allemaal vertaald en daarmee naar immigration office gegaan. Na lang wachten bleek dat ik mijn diploma’s moest laten certificeren bij de ambassade. Ik dus naar de ambassade. Die hadden mijn officiële diploma’s nodig. Die had ik niet en ik kon er ook niet meer op tijd aan komen… Dus tja, besloten dan toch maar voor een tijdelijke werkvergunning te gaan. Voor de zekerheid maar weer een middagje in de rij gaan staan om na te vragen wat hiervoor precies nodig was en of er nog iets veranderd was. Je krijgt bij zo’n office namelijk nooit alle informatie in 1 keer. Mensen geven antwoord en wat ze niet hebben gezegd vind je later wel uit. Dat is zeg maar het motto. Goed, de nodige spullen bij elkaar gepakt, dit ingeleverd en alle nodige stations langsgelopen. Iedereen doet wat in zo’n office. Je moet 5 keer in de rij gaan staan waarbij 2 keer in de verkeerde rij en bij de andere rijen krijg je dan een krabbel, een stempel en moet je een keer betalen. Zo ging dat van de week dus ook. Om het extra spannend te maken zeggen die mensen meestal niet waar je daarna heen moet maar na 3 bezoeken was ik hier inmiddels wel van op de hoogte dus ik dacht dit op te lossen door het na te vragen. Dit houd in: mevrouw, moet ik nog iets doen om mijn aanvraag rond te krijgen en zo ja, waar moet ik heen? Mevrouw knikt dan ja, zegt wat en wijst ergens naar. Jij wijst dit na en probeert nog een keer bevestiging te krijgen. Je krijgt dit min of meer en je gaat er heen. Daar ga je dan in de rij staan en uiteindelijk word je opeens om een bonnetje gevraagd wat je niet hebt... Na wat navraag ga je bij het volgende loket in de rij staan. Daar blijkt dat je moet betalen waarbij je een bonnetje krijgt dat erg op het bonnetje lijkt dat je even daarvoor eigenlijk in moest leveren. De mevrouw die je dit bonnetje geeft zegt verder niks en begint een andere klant te helpen. Ik heb echter een bonnetje, boerenverstand en een korte termijngeheugen en ga dus maar naar dat vorige loket om nu wel mijn bonnetje in te leveren. Dit blijkt echter helemaal niet nodig te zijn, niet iedereen hoeft namelijk een bonnetje in te leveren. Ik ben 1 van de gelukkigen die bij een ander loket mag gaan staan met weer een andere, nieuwe rij. Ik had voor mijn aanvraag namelijk alleen nog een handtekening nodig… Dit is ongeveer hoe het gaat als je een aanvraag wilt doen. Over twee weken mag ik dan als het goed is mijn vergunning ophalen… ;)
Verder ben ik afgelopen twee weken dus vooral op kantoor geweest. Het plan is dat ik volgende week als het lukt weer een keer het land inga. Ik voel me nu wel echt redelijk thuis in Lusaka. Ik heb een fiets gekocht en kan dus ook steeds beter de weg vinden. In plaats van met een taxi fiets ik nu iedere dag dik een uur. Met al die bulten hier heb ik nu dus genoeg lichaamsbeweging en als ik een cola light drink bij mijn hamburger met friet kom ik zeker afgetraind terug ;) Het fietsen naar mijn werk heeft soms wel het beeld van een cross country koers. In Lusaka zijn nog wel redelijk wat geasfalteerde wegen al zitten er ook vaak kuilen en hobbels in. Fietspaden hebben ze echter niet. Ik rij of op de weg naast de auto’s, of op het zand naast de weg met hobbels e.d.. Er is echter een stuk waar auto’s gewoon 80 rijden op een tweebaansweg die niet zo heel breed is en waar het pad naast de weg zo vol met kuilen zit dat ik moet lopen.
De fiets die ik hiervoor gebruik is een soort mountainbike. Hij was 85 euro en ziet er op zich wel mooi uit maar hij valt langzaam uit elkaar. Kwaliteitfietsen kopen is hier namelijk erg moeilijk maar toch zijn de niet kwaliteit fietsen duur. Na 1 week brak mijn ketting al af. De man die mij hielp het losgeschoten stukje ketting ertussen te drukken brak een stukje tand af omdat het nogal stug ging en hij dacht dat het bijtend beter ging (lukte uiteindelijk ook wel en gelukkig was het stukje tand echt heel klein, maar toch..) Verder zat er al een scheur in mijn binnenband, loopt mijn ketting er geregeld af, verlies ik geleidelijk al mijn schroefjes en is mijn spatbord er daardoor al afgevallen.. Het heeft zijn charme.
Ik heb deze week ook een afspraak met die man van het weeshuis gehad omdat hij toevallig in Lusaka was. We hadden om 1 uur afgesproken op een soort winkelcentrum. Een winkelcentrum met een subway trouwens! Vandaar ook dat we daar afspraken, de subway is namelijk goed te herkennen ;) Ik was er om 1 uur en ging zitten wachten. Ik kan niet de hele dag pauze nemen en tegen half 2 dacht ik het wachten maar te combineren met een broodje. Als die man er na het broodje dan nog niet zou zijn, zou ik maar weer teruggaan. Nu ben ik toevallig een keer eerder bij die subway geweest en weet ik dat je eerst altijd moet vragen welke van de broodjes ze hebben dan valt namelijk meer dan de helft af. Dit keer miste echter het brood dus werd het een wat lastig verhaal. Ik ging toen maar ergens anders kip met friet eten (gevarieerd lunchen is best lastig hier) en om 2 uur kwam die man eindelijk aan. Voordat hij kon komen moest hij eerst geld hebben voor de bus, vandaar. Die man kwam verder erg oprecht over. Hij is zelf heel vroeg wees geworden en is daarom dit werk gaan doen. Hij heeft het hele project zelfs zelf opgezet. Hij liet me allemaal documenten en foto’s zien van wat hij tot nu toe had gedaan en wat de plannen waren. Erg interessant, het wachten dus nog wel waard. We hebben afgesproken dat als ik in de buurt ben ik zeker een keer kom kijken. En ik heb m’ maar wat geld gegeven voor de bus, het is namelijk maar 50 cent…
Ik was ook uitgenodigd om een keer bij mijn vaste avond- taxichauffeur thuis te komen. Deze zondag ben ik met hem meegegaan naar de kerk en binnenkort ga ik dan ook mee naar zijn huis. Zijn vrouw zal dan allemaal traditioneel eten maken, lijkt me dus erg leuk! De dienst zelf was ook erg interessant. Ik was de enige muzungu en de dienst werd geleid door een 20 jarige jongen die enthousiast een boodschap verkondigde. Er was ook weer veel respons uit de gemeente en veel vrouwen die van die typische hoge Afrikaanse kreten door de dienst.. uhm, ja roepen/schreeuwen (klinkt als aiaiaiaiaia). Sowieso is zo’n dienst altijd heel hartelijk, veel mensen die je de hand schudden en willen weten wie je bent.. Voor de zekerheid nog een keer de site van die kerk: www.miraclelife.org.zm Als hij het weer niet doet dan zal het ergens anders aanliggen.
Ben verder vrijdag naar de miss zambia intellect 2008 verkiezing geweest. Blonde jongens zijn hier in trek, maar ik ben natuurlijk wel op zoek naar een vrouw met inhoud :p. T feest om de verkiezing heen was ook erg leuk, t’ is sowieso iedere keer weer echt heel vet om te zien wat al die mensen op de dansvloer doen. Dit keer waren er zelfs officiële dansgroepen en weer waren wij de enige muzungu’s. Wij zorgden dus wederom voor wat contrast op de dansvloer en dat kwam niet alleen door onze huidskleur. Al wijt ik dat vooral aan van die Afrikanen die het nodig vinden salto’s te maken. Dan haak ik af.. ;)
Heb ook voor het eerst een klein partijtje gevoetbald, op blote voeten met een grote groep jongens. Van die jongens zijn er altijd wel een paar die bij jou in het team zitten, maar het is voor mij als muzungu een stuk lastiger dan voor hun om te onderscheiden wie dat precies zijn. Als ik de bal heb roept namelijk iedereen die bij mij zit “muzungu, muzungu” en daarnaast ben ik nog wel eens bereid een actie uit te stellen voor een andere keer als iemand er echt beter voor staat. Mijn teamgenoten daarentegen zijn wat lastiger uit elkaar te houden en omdat er zoveel tegenstanders zijn blijkt het ook niet altijd uit de kant die ze oprennen. Het motto is namelijk, wie de bal heeft gaat proberen te scoren. Het is dus sowieso lastig om iemand zover te krijgen dat ie naar jou overspeelt… Wel kan iedereen vaak wel met een bal overweg. Sowieso zijn de kinderen erg lenig. Als je op een veldje aan een jochie van 10 vraagt of hij een ratslag met een flikflak wil maken dan probeert hij het in ieder geval. Wat hij dan uiteindelijk doet lijkt er dan meestal ook nog op.
Maar goed, dit is het weer wat betreft mijn leven in Zambia. Ik vind het vreemd dat ik hier al weer meer dan een maand zit en dat veel dingen inderdaad al een stuk normaler zijn geworden. Ik geniet er echter nog steeds van en ik heb het goed naar mijn zin!
Groeten en tot snel!
Ik zei wel dat we hard hebben gewerkt, maar de Zambiaanse cultuur vreet soms ook gewoon echt tijd. Veel tijd gaat in wachten en andere niet efficiënte dingen zitten. Als je midden op de dag ergens een afspraak hebt of je moet iets doen dan duurt het wel even voor je weer verder kan met je andere werkzaamheden. Ik heb afgelopen week bijvoorbeeld eindelijk mijn werkvergunningaanvraag rondgemaakt. De regels daarvoor worden nogal eens aangepast en omdat wij als stichting na veel werk hier nu geregistreerd staan kunnen we een vaste werkvergunning aanvragen. Dit is veel goedkoper dan een tijdelijke werkvergunning, vandaar. Ik dacht 3 weken terug alle formulieren hiervoor al geregeld te hebben maar ik moest toch mijn diploma’s aan kunnen tonen, ondanks dat ik slechts vrijwilligerswerk doe. Mijn vader dus gevraagd al mijn diploma’s op te sturen. Deze allemaal vertaald en daarmee naar immigration office gegaan. Na lang wachten bleek dat ik mijn diploma’s moest laten certificeren bij de ambassade. Ik dus naar de ambassade. Die hadden mijn officiële diploma’s nodig. Die had ik niet en ik kon er ook niet meer op tijd aan komen… Dus tja, besloten dan toch maar voor een tijdelijke werkvergunning te gaan. Voor de zekerheid maar weer een middagje in de rij gaan staan om na te vragen wat hiervoor precies nodig was en of er nog iets veranderd was. Je krijgt bij zo’n office namelijk nooit alle informatie in 1 keer. Mensen geven antwoord en wat ze niet hebben gezegd vind je later wel uit. Dat is zeg maar het motto. Goed, de nodige spullen bij elkaar gepakt, dit ingeleverd en alle nodige stations langsgelopen. Iedereen doet wat in zo’n office. Je moet 5 keer in de rij gaan staan waarbij 2 keer in de verkeerde rij en bij de andere rijen krijg je dan een krabbel, een stempel en moet je een keer betalen. Zo ging dat van de week dus ook. Om het extra spannend te maken zeggen die mensen meestal niet waar je daarna heen moet maar na 3 bezoeken was ik hier inmiddels wel van op de hoogte dus ik dacht dit op te lossen door het na te vragen. Dit houd in: mevrouw, moet ik nog iets doen om mijn aanvraag rond te krijgen en zo ja, waar moet ik heen? Mevrouw knikt dan ja, zegt wat en wijst ergens naar. Jij wijst dit na en probeert nog een keer bevestiging te krijgen. Je krijgt dit min of meer en je gaat er heen. Daar ga je dan in de rij staan en uiteindelijk word je opeens om een bonnetje gevraagd wat je niet hebt... Na wat navraag ga je bij het volgende loket in de rij staan. Daar blijkt dat je moet betalen waarbij je een bonnetje krijgt dat erg op het bonnetje lijkt dat je even daarvoor eigenlijk in moest leveren. De mevrouw die je dit bonnetje geeft zegt verder niks en begint een andere klant te helpen. Ik heb echter een bonnetje, boerenverstand en een korte termijngeheugen en ga dus maar naar dat vorige loket om nu wel mijn bonnetje in te leveren. Dit blijkt echter helemaal niet nodig te zijn, niet iedereen hoeft namelijk een bonnetje in te leveren. Ik ben 1 van de gelukkigen die bij een ander loket mag gaan staan met weer een andere, nieuwe rij. Ik had voor mijn aanvraag namelijk alleen nog een handtekening nodig… Dit is ongeveer hoe het gaat als je een aanvraag wilt doen. Over twee weken mag ik dan als het goed is mijn vergunning ophalen… ;)
Verder ben ik afgelopen twee weken dus vooral op kantoor geweest. Het plan is dat ik volgende week als het lukt weer een keer het land inga. Ik voel me nu wel echt redelijk thuis in Lusaka. Ik heb een fiets gekocht en kan dus ook steeds beter de weg vinden. In plaats van met een taxi fiets ik nu iedere dag dik een uur. Met al die bulten hier heb ik nu dus genoeg lichaamsbeweging en als ik een cola light drink bij mijn hamburger met friet kom ik zeker afgetraind terug ;) Het fietsen naar mijn werk heeft soms wel het beeld van een cross country koers. In Lusaka zijn nog wel redelijk wat geasfalteerde wegen al zitten er ook vaak kuilen en hobbels in. Fietspaden hebben ze echter niet. Ik rij of op de weg naast de auto’s, of op het zand naast de weg met hobbels e.d.. Er is echter een stuk waar auto’s gewoon 80 rijden op een tweebaansweg die niet zo heel breed is en waar het pad naast de weg zo vol met kuilen zit dat ik moet lopen.
De fiets die ik hiervoor gebruik is een soort mountainbike. Hij was 85 euro en ziet er op zich wel mooi uit maar hij valt langzaam uit elkaar. Kwaliteitfietsen kopen is hier namelijk erg moeilijk maar toch zijn de niet kwaliteit fietsen duur. Na 1 week brak mijn ketting al af. De man die mij hielp het losgeschoten stukje ketting ertussen te drukken brak een stukje tand af omdat het nogal stug ging en hij dacht dat het bijtend beter ging (lukte uiteindelijk ook wel en gelukkig was het stukje tand echt heel klein, maar toch..) Verder zat er al een scheur in mijn binnenband, loopt mijn ketting er geregeld af, verlies ik geleidelijk al mijn schroefjes en is mijn spatbord er daardoor al afgevallen.. Het heeft zijn charme.
Ik heb deze week ook een afspraak met die man van het weeshuis gehad omdat hij toevallig in Lusaka was. We hadden om 1 uur afgesproken op een soort winkelcentrum. Een winkelcentrum met een subway trouwens! Vandaar ook dat we daar afspraken, de subway is namelijk goed te herkennen ;) Ik was er om 1 uur en ging zitten wachten. Ik kan niet de hele dag pauze nemen en tegen half 2 dacht ik het wachten maar te combineren met een broodje. Als die man er na het broodje dan nog niet zou zijn, zou ik maar weer teruggaan. Nu ben ik toevallig een keer eerder bij die subway geweest en weet ik dat je eerst altijd moet vragen welke van de broodjes ze hebben dan valt namelijk meer dan de helft af. Dit keer miste echter het brood dus werd het een wat lastig verhaal. Ik ging toen maar ergens anders kip met friet eten (gevarieerd lunchen is best lastig hier) en om 2 uur kwam die man eindelijk aan. Voordat hij kon komen moest hij eerst geld hebben voor de bus, vandaar. Die man kwam verder erg oprecht over. Hij is zelf heel vroeg wees geworden en is daarom dit werk gaan doen. Hij heeft het hele project zelfs zelf opgezet. Hij liet me allemaal documenten en foto’s zien van wat hij tot nu toe had gedaan en wat de plannen waren. Erg interessant, het wachten dus nog wel waard. We hebben afgesproken dat als ik in de buurt ben ik zeker een keer kom kijken. En ik heb m’ maar wat geld gegeven voor de bus, het is namelijk maar 50 cent…
Ik was ook uitgenodigd om een keer bij mijn vaste avond- taxichauffeur thuis te komen. Deze zondag ben ik met hem meegegaan naar de kerk en binnenkort ga ik dan ook mee naar zijn huis. Zijn vrouw zal dan allemaal traditioneel eten maken, lijkt me dus erg leuk! De dienst zelf was ook erg interessant. Ik was de enige muzungu en de dienst werd geleid door een 20 jarige jongen die enthousiast een boodschap verkondigde. Er was ook weer veel respons uit de gemeente en veel vrouwen die van die typische hoge Afrikaanse kreten door de dienst.. uhm, ja roepen/schreeuwen (klinkt als aiaiaiaiaia). Sowieso is zo’n dienst altijd heel hartelijk, veel mensen die je de hand schudden en willen weten wie je bent.. Voor de zekerheid nog een keer de site van die kerk: www.miraclelife.org.zm Als hij het weer niet doet dan zal het ergens anders aanliggen.
Ben verder vrijdag naar de miss zambia intellect 2008 verkiezing geweest. Blonde jongens zijn hier in trek, maar ik ben natuurlijk wel op zoek naar een vrouw met inhoud :p. T feest om de verkiezing heen was ook erg leuk, t’ is sowieso iedere keer weer echt heel vet om te zien wat al die mensen op de dansvloer doen. Dit keer waren er zelfs officiële dansgroepen en weer waren wij de enige muzungu’s. Wij zorgden dus wederom voor wat contrast op de dansvloer en dat kwam niet alleen door onze huidskleur. Al wijt ik dat vooral aan van die Afrikanen die het nodig vinden salto’s te maken. Dan haak ik af.. ;)
Heb ook voor het eerst een klein partijtje gevoetbald, op blote voeten met een grote groep jongens. Van die jongens zijn er altijd wel een paar die bij jou in het team zitten, maar het is voor mij als muzungu een stuk lastiger dan voor hun om te onderscheiden wie dat precies zijn. Als ik de bal heb roept namelijk iedereen die bij mij zit “muzungu, muzungu” en daarnaast ben ik nog wel eens bereid een actie uit te stellen voor een andere keer als iemand er echt beter voor staat. Mijn teamgenoten daarentegen zijn wat lastiger uit elkaar te houden en omdat er zoveel tegenstanders zijn blijkt het ook niet altijd uit de kant die ze oprennen. Het motto is namelijk, wie de bal heeft gaat proberen te scoren. Het is dus sowieso lastig om iemand zover te krijgen dat ie naar jou overspeelt… Wel kan iedereen vaak wel met een bal overweg. Sowieso zijn de kinderen erg lenig. Als je op een veldje aan een jochie van 10 vraagt of hij een ratslag met een flikflak wil maken dan probeert hij het in ieder geval. Wat hij dan uiteindelijk doet lijkt er dan meestal ook nog op.
Maar goed, dit is het weer wat betreft mijn leven in Zambia. Ik vind het vreemd dat ik hier al weer meer dan een maand zit en dat veel dingen inderdaad al een stuk normaler zijn geworden. Ik geniet er echter nog steeds van en ik heb het goed naar mijn zin!
Groeten en tot snel!
-
13 April 2008 - 18:01
Merel:
Hee Jan Willem!! Dit is de eerste keer dat ik een mailtje krijg van je site:P slechte zaak.. Maar goed, ik ben nu weer helemaal bijgelezen en ik moet zeggen het klinkt allemaal hartstikke goed:) Volgens mij vermaak je je wel:P Het lijkt alleen wel of je al veel langer weg bent.. En hoe is het met het weer? Begin je al een beetje minder op te vallen door een bruin kleurtje?;)
Nou heel veel plezier nog, geniet ervan!
Kus Merel -
13 April 2008 - 18:09
Wienanda:
Ha JW!!
Een hele lap tekst maar erg vermakelijk om te lezen -
13 April 2008 - 18:12
Wienanda:
Heuj... ik drukte per ongeluk tussendoor op enter. Verder met m'n berichtje ;) :
Lijkt me erg uitdagend werk!Leuk! En leuk dat je zoveel contacten daarnaast op doet en verschillende dingen mee maakt.
Leer nog maar wat leuke moves van de locals dan kan je de dansvloer van NSN onveilig maken zodra je weer terug bent!! :D
Ik ben benieuwd ;)
Have fun there! -
13 April 2008 - 18:16
Merel:
Hee Jan Willem!! Dit is de eerste keer dat ik een mailtje krijg van je site:P slechte zaak.. Maar goed, ik ben nu weer helemaal bijgelezen en ik moet zeggen het klinkt allemaal hartstikke goed:) Volgens mij vermaak je je wel:P Het lijkt alleen wel of je al veel langer weg bent.. En hoe is het met het weer? Begin je al een beetje minder op te vallen door een bruin kleurtje?;)
Nou heel veel plezier nog, geniet ervan!
Kus Merel -
13 April 2008 - 18:19
Je Vader:
Als rasechte verdediger moet je het spel toch kunnen overzien? Zijn al die rijen voor handtekeningen, formulieren enz. enz. dan niet net zoals het voetbalspel te doorgronden (overzien)? Dat jij de medespelers niet uit elkaar kan houden vraagt natuurlijk wel om een reactie van Blauw Wit ! Arjan is vandaag vertrokken naar de Paus, 't wordt een beetje stil hier in Elst. -
13 April 2008 - 18:38
Aliesje:
willy :D
Super gaaf man, ik geloof bijna alles, behalve dat je afgetraind terug komt ;) Gaaf dat je ook zo mee kan naar de kerk enzo!
Gods zegen en tot spreeks!
Kus -
13 April 2008 - 19:02
Arno:
Hey Jan Willem,
Nooit gedacht dat een broer van mij, zich zo succesvol in de Zambiaanse cultuur kon vestigen. Goeie tijden gewenst en misschien de volgende keer wat witregels tussendoor, zo'n lap tekst doet aan een OIM A reader denken...
Groet Arno -
13 April 2008 - 19:23
Lisanne:
Leuk, al je verhalen!
je hebt het daar wel naar je zin zo te lezen!
Veel plezier nog, en ik blijf je verhalen lezen!
Groetjes, Lisanne -
13 April 2008 - 19:26
Thomas:
Hey JW,
Als je terugkomt ben je vast een volleerd fietsenmaker.In NL weet ik nog wel een projectje. Verder mooie verhalen. Was er sprake van een terechte winnares bij de Miss intellect verkiezing? -
13 April 2008 - 19:58
Ronney:
sorry, te lang, niet gelezen :)
ik wacht wel op de fotos! -
14 April 2008 - 07:09
Henny Van Den IJssel:
Jan Willem, wat maak jij een hoop mee, zeg.
Geniet ervan. We bekijken de foto's nog wel eens!!
Groetjes van ons allemaal -
14 April 2008 - 07:31
Eefje:
hee knapperd!
lig helemaal in n deuk bij het lezen van je verhaal! heerlijk die easy going sfeer daar:P hoewel t voor jou knap lastig is natuurlijk als je wel die werkvergunnig nodig hebt;)
en je fiets..haha maar zolang je wielen nog draaien zal t vast ook daar goed mee komen:)
na al die culturele feesten en dansrituelen verwacht ik toch zeker dat jij over een half jaar ook een dubbele flikflak en een salto kan maken..oefening baart kunst!je bent natuurlijk al wel een dagje ouder..maargoed..ik geloof erin;)
super leuk dat je overal voor gevraagd word om thuis te komen en naar dat weeshuis! lijkt me echt heel leuk! ben benieuwd wat voor n eten je allemaal krijgt:)
nou ik kijk weer uit naar het volgende verhaal van je:)
liefs Eefje
-
14 April 2008 - 08:22
Solange:
Hahaha JW mooi verhaal! Heb me goed vermaakt en ik ben daardoor weer helemaal uit mn maandagochtend-dip ... ;)
Succes en have fun, maar dat komt wel goed volgens mij!
-
14 April 2008 - 08:22
Solange:
Hahaha JW mooi verhaal! Heb me goed vermaakt en ik ben daardoor weer helemaal uit mn maandagochtend-dip ... ;)
Succes en have fun, maar dat komt wel goed volgens mij!
-
14 April 2008 - 09:29
Pleun:
Had je je subway stippenkaart wel bij je?
-
14 April 2008 - 09:34
Wessel:
He JW!
Leuk om dit te lezen :D even een beetje afleiding tusse het leren door (Y)
Mooi verhaal ik zie dat je je goed vermaakt daar :D Groeten van ons allemaal hier uit de achterhoek ! -
14 April 2008 - 11:44
Kale:
Wat een klein verhaaltje zeg. Alsof je niks meemaakt ;) Nee super kicken man. Lekker genieten en als je nou eens wat vaker een tekstje typt hoe ik geen halve dag vrij te nemen om deze te lezen :D
Super verhalen! -
14 April 2008 - 17:19
Ineke Smit:
Ha JW
Met genoegen je bericht gelezen.wat een bureaucratie!Je ziel in lijdzaamheid bezitten is de enige optie denk ik.fijn dat het goed met je gaat!een hartelijke groet uit Wijchen! -
14 April 2008 - 17:42
Ina Van Vliet:
neem een klapstoeltje mee als je naar instanties moet, kun je op je gemak zitten en kijken, kost niet zoveel energie en is beter voor je rug.
of een bureaustoel op wielen, nog beter, ga je van het ene loket naar het andere, mag zonder rijbewijs.
wat een geweldige training in geduld oefenen.
kun je hier in het westen ook in de praktijk brengen
ben nu weer een beetje op de hoogte. -
14 April 2008 - 22:34
Gideon Potgieter:
Ik ben blij dat jij dit allemaal zo positief ervaren. In Afrika hebben wij een gezegde als jij moet wachten, Africa time. mvg
Gideon(Afrikaan uit Wijchen) -
15 April 2008 - 07:12
Garrie:
HA JeeWee.
Nu zal ik ook eens wat schrijven, wat een tekst schrijf jij zeg!! Daar moet je wel even voor gaan zitten. Maar goed om te lezen hoe je met je gaat.
Henri is zaterdagavond aangekomen in Mkwajuni, een geweldige reis gehad, olifanten , apen, giraffes gezien. En niet eens in de dierentuin :) ! Gisteren is hij begonnen in het ziekenhuis.
We kunnen goed met hem bellen, op zijn weblog zal het voorlopig wel stil blijven.
Leuk om jullie verhalen te lezen! Ik zie je trouwens helemaal fietsen daar, gelukkig heb je nog wel een zadel en geen vriend in de buurt die even leuk denkt te zijn :)!
Nou, blijf schrijven en genieten van alles wat je meemaakt.
Groetjes van Garrie -
15 April 2008 - 08:43
Lieneke:
Leuk verhaal:)
Waar blijven de foto's??
Kus Lieneke. -
15 April 2008 - 18:18
Arend:
Wat een geweldig verhaal zeg! En wat leuk om zo mee te maken wat je allemaal beleeft! Heel bijzonder ook om op zo'n manier te horen dat een klein schriel clubkereltje ineens een echte vent blijkt te zijn geworden!! Ik vind het leuk om te horen dat je er zo van kunt genieten en ik ben ergens ook wel een beetje jaloers omdat ik zo'n avontuur zelf niet heb aangedurfd vroeger(toen ik nog jong was...)Veel succes en plezier nog en de groeten uit Doetinchem! -
15 April 2008 - 20:07
Bart Toren:
Jan, we missen je kom terug! Trouwens, ik heb je positie overgenomen. Succes en veel plezier daar jongen! gr -
15 April 2008 - 21:18
Vanessa:
Super dat je zo geniet van alles wat je meemaakt! Ik zie je al helemaal voetballen met zo'n groep donkere jongentjes! Ook ik ben benieuwd naar de foto's.
Blijf genieten!
Vanessa -
16 April 2008 - 09:39
Christine:
Hee JW!
Leuk verhaal! Ben dr even voor gaan zitten tijdens stage, maakt mn dag weer wat leuker :D Succes met voetballen, fietsen (voor zolang ie het nog doet) en friet en/of Subway eten ;)
Komen er binnenkort ook foto's op je site?! :)
Liefs, Christine -
17 April 2008 - 18:12
Kappen Draaien:
Dorst! -
17 April 2008 - 19:32
Pieter:
JW, ik weet niet of je het programma "Waar is de Mol" kent, maar het komt er op neer dat ene Johnny de Mol een week met een bekende NL'er ergens in Afrika verblijft. Afgelopen keer was Michael Boogerd in Zambia.
Waarom ik dit meld? Boogerd stapte daar ook op de fiets en die zag er toch nog redelijk solide uit, evenals de wegen!! Dus ik geloof niks van je heldenverhaal hierboven ;)
Veel succes plezier en geduld nog. Gr. -
19 April 2008 - 13:02
Henri:
yo willie:) Afrika is vet he! ik ben t met je pa eens dat jij als verdediger toch wat overzicht zou moeten hebben, helaasa waren we er op de schoonhorst al langer achter dat dit niet het geval is. Ik ben zelf momenteel de mzunguheld van de lokale voetbalclub, gister de winnende gemaakt bij mn debuut haha:D Hoop dat we nog kunnen meeten in afrika, zou supervet zijn. X -
19 April 2008 - 14:16
A.Wagenaar:
Beste Jan Willem leuk om iets van jou te lezen.Het lijkt me heel boeiend . Hele mooie tijd gewenst en doe de groeten aan Benno en Karin Grevers -
21 April 2008 - 14:35
Je Broertje:
Vind je dat gemillimeterd haar, ik heb nog langer -
23 April 2008 - 15:38
Mayke En Gerard:
Hey Kerel,
Hoestie? beetje bruin bakken in de afrikaanse zon terwijl wij hier aan het zwoegen zijn in het altijd regenachtige Nederland! ;-)
Gaaf te horen dat het zo goed gaat! geniet ervan! -
26 April 2008 - 10:41
Hans, Edith En Carla:
Beste Jan Willem, Je moeder is hier bij ons op bezoek en heeft je website genoemd. Wij hebben ons nu aangemeld om op de hoogte te blijven van je leven daar in Zambia.
Veel plezier en succes toegewenst. -
29 April 2008 - 11:25
Eefje:
hee de foto's !! super leuk! nu heb ik er ook een beeld bij hoe jij met je witte melkflessen afsteekt bij de bevolking daar:P whahah!!
schrijf weer is wat nieuws want ik ben weer benieuwd naar je stories;)
ik ga nu naar Adam om Kn8 en dag te vieren!!:) we mailen:)
dikke kus -
29 April 2008 - 13:19
Elise:
Dag JanWillem, ik hoorde van je moeder dat je geklaagd had dat ik niet meer op je blog reageerde....;) Nou, hier ben ik dan. Wat een gedoe hee, zo'n werkvergunning. Mijn zwager is vorig jaar met zijn gezin (drie kleine kids) naar z.afrika verhuisd. Hij zou daar bij een bedrijf gaan werken, kweet zo gauw ff niet welk, alles was rond, behalve de werkvergunning. Binnenkort vieren ze dat ze een half jaar daar zijn, maar hij heeft nog steeds geen werkvergunning. Hij zal wel steeds bij het verkeerde loketje gaan staan. Nou ja, ik hoop dat jij het sneller voor elkaar hebt.
Groetjes
Elise -
04 Mei 2008 - 11:24
Vera:
Hey JW,
Wat ben je bruin zeg. En wat ben ik jaloers op je zeg. Je fiets is inmiddels helemaal gepimpt en rijdt als een trein :-). Veel plezier daar nog, ik blijf lezen.
xxx -
09 Mei 2008 - 10:47
Winnie (TZ):
Hoi Jan Willem,
Leuk om te lezen hoe het in Zambia gaat! Ik ben inmiddels 2,5 week in Tanzania, en dat bevalt erg goed. Leuke dingen in het vooruitzicht. Ik heb ook een website: winnieversol.waarbenjij.nu.
Veel succes nog! Groeten uit Dar es Salaam (waar het op dit moment héél hard regent) -
09 Mei 2008 - 14:00
Eefje:
hee apekop!!
hoe staat t ermee??
zowat een maand niks laten horen..gaat t niet!?!?
ik verwacht een verhaal van een paar kantjes dat begrijp je zeker wel!
nou Kdag en n8 waren zeer geslaagd!!heb jij daar ook nog met een oranje kroontje opgelopen die dag of ben je t spontaan vergeten!??!
we mailen eh;)
tot snel!! daaaaggggg(K)
-
10 Mei 2008 - 16:30
Linda:
He JW!Superbedankt dat ik even gebruik mocht maken van je laptop en dat je mn berichtje wilde plaatsen!De busrit viel best mee, 7 uur onderweg..morgen nog eens 12 uur..pff echt geen zin in.. Ik mis Jollyboys nu al!(Maris ook)Vooral de Kuil..
Ik vond gezellig en ik vind 't leuk als je keertje langskomt in Kalwala's Village. In Kamwala zit je verkeerd;) hihi
Werkse en geniet van de leuke dingen in Livingstone!
Tot snel, kus lin xx (en Mariska)
-
14 Mei 2008 - 08:32
Gerna:
Hey Jan Willem,
Hoe is het daar in Afrika?
Hopelijk gaat het nog steeds goed en ben je lekker bezig met je stage.... dat is tenslotte waarvoor je daar bent toch??
hihi....
ik hoop dat je de mensen daar kunt helpen met het winnen van energie en het opdoen van kennis!
Ga zo door ... en wanneer kom je
ff naar nederland? voor de trouwerij van Hanske?
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
